شاید یکی از جذاب‌ترین نکات کلاس‌های فکرپروری، اتفاقات و حالاتی است که خود تسهیلگر یا مربی تجربه می‌کند. تسهیلگر معمولاً برای کلاسش، برنامۀ ذهنی مشخصی دارد. ممکن است قبل از رفتن به کلاس چشمانش را ببندد و تصور کند قرار است از ابتدا تا انتهای زمان کلاس چه بگذرد. گویا فیلم کلاس را پیش از کلاس می‌بیند. این کار حسنش در نوعی آمادگی برای همۀ لحظات کلاس است؛ ولی جالب اینکه احتمال دارد کلاس کاملاً مطابق آن فیلم و لحظه‌لحظۀ آن پیش نرود؛ زیرا در کلاس تو با دنیای خیالی خودت روبه‌رو نیستی، با کودکانی مواجه هستی که به‌هیچ‌وجه قابل پیش‌بینی نیستند.
ممکن است دانش‌آموزِ کم‌حرفِ کلاس آن روز بیشتر از تصورت حرف بزند یا دانش‌آموز همیشه فعالت که معمولاً خوب حرف می‌زند و استدلال می‌کند و در پیشبرد بحث کمک خوبی است، آن روز حرفش نیاید یا اصلاً غایب باشد و اتفاقاً دانش‌آموزِ بازیگوش کلاس، چنان جمله‌ای بگوید که خودت را هم به فکر وادار کند.
اصلاً یکی از جذابیت‌های کلاس‌های گفت‌و گومحور فکرپروری همین است که وقتی به جمع‌بندی و بستار می‌رسی، خودت هم در نقش تسهیلگر چند قدمی با بچه‌ها جلو می‌روی و لذتش را می‌بری.
آن روز مثل همیشه بازی و فعالیت مشخصی برای بچه‌ها آماده کرده بودیم.
ابتدای کلاس برای بچه‌ها بازی را توضیح دادیم.
اولین فرق فیلم ذهنی با واقعیت: ممکن است بچه‌ها آن‌قدر که ما فکر می‌کنیم ساکت و با دقت به حرف ما گوش ندهند. باید بیشتر و دوباره توضیح دهیم. برنامه در همان آغاز کمی کُند پیش می‌رود ولی مهم است که همچنان تمرکزمان روی فعالیت مشخصی که تدارک دیدیم باشد و صبور باشیم.
فعالیت آن روز نیاز به مشارکت بچه‌ها با هم داشت؛ ولی بچه‌ها بازیگوشی و تک‌روی می‌کردند.
باز هم فرق بین فیلم ذهنی و واقعیت، بین آنچه در کتاب‌ها می‌خوانیم و آنچه در حضور بچه‌ها رخ می‌دهد.
دوباره برای بچه‌ها فعالیت را توضیح می‌دهیم.
این‌بار همه متمرکزتر گوش می‌دهند. دست از تک‌روی برمی‌دارند و کمی با هم فکر می‌کنند.
در دور بعد وقتی متوجه تأثیر با هم فکر کردن و مشارکت می‌شوند، اتفاق عجیبی رخ می‌دهد، کل گروه شبیه حلقۀ فوتبال، دست روی شانۀ هم می‌اندازند و فکر می‌کنند چه کاری باید انجام دهند. حالا لحظه‌به‌لحظه به فیلم ذهنی نزدیک‌تر می‌شویم...
مشارکت، با هم فکر کردن، همدلی، پیگیری ایده‌های خلاقانه برای رسیدن به حل مسئله، قانع کردن یکدیگر.
همه‌چیز یکی پس از دیگری رخ می‌دهد و حالا دقیقاً داریم روی مهارت‌های چهارگانۀ تفکر بچه‌ها آن هم در دل یک بازی و فعالیت کار می‌کنیم.
پایان کلاس، از قدم‌هایی که جلو آمدی، از آنچه کلاس و خودت به آن رسیدی راضی هستی.
وقتی از کلاس خارج می‌شوی لبخندی روی لبت می‌آید؛ این حاصل جادویی کلاس‌های فکرپروری است.
مداومت و صبوری نتیجه می‌دهد...